اجتماعی و سیاسی

تلویزیون از ابتدای قرن حاضر به قدری پیشرفت کرده است که برای ماندگاری و زنده ماندن یک نمایش باید همه بخش ها با هم حرکت کنند، اما من فکر می کنم حالا شما باید یک چیز منحصر به فرد بگویید، چه به شیوه ای که آن را می سازید و چه به شیوه و لحن آن. درباره یک تالیف منحصر به فرد است.

شاید The Wire که شهر بالتیمور را به ستاره سریال تبدیل کرد، به جای گروه بازیگران، ناخودآگاه الهام بخش نمایشی مانند Bron/The Bridge، سریال پلیسی «اسکاندی نوآر» بود که در سراسر جهان نیز به موفقیت دست یافت. این سریال پس از شروع در سال 2011 برای فصل چهارم در سال 2018 باز می گردد. دو تن از خالقان آن، بیورن اشتاین و مونس مارلیند، می‌گویند که می‌خواستند داستانی درباره دو کشور بسازند، نه نمایشی درباره یک کارآگاه زن اجتماعی.

سازندگان بریجیت، مانند وایر، داستان خود را بر روی یک مکان، در مورد سوئد و دانمارک متمرکز کردند. مهم نیست که بازی تاج و تخت باشد یا هومینگ، باید احساس کند کسانی که داستان را روایت می کنند، آنجا بوده اند.

ما می خواستیم داستان را درباره دو کشور سوئد و دانمارک تعریف کنیم. ما می خواستیم داستان های مربوط به فقیرترین تا ثروتمندترین را تعریف کنیم. آستین توضیح می دهد: در آن زمان چیزهای زیادی در سوئد و دانمارک وجود داشت که متوجه شدیم اشتباه است و می خواستیم در این مورد نظر دهیم. ژانر تریلر کاملا مناسب است. برای داستان های جنایی بسیار جذاب است که حول محور تفسیر اجتماعی باشد.

من نمی گویم که قتل های وحشتناک سطحی هستند، اما شما به چیزهای بیشتری نیاز دارید، شما به یک ایده برای ضربه زدن به شما نیاز دارید. ما فکر می کنیم جهان باید واقعی باشد.

مهم نیست که بازی تاج و تخت باشد یا هومینگ، باید احساس کند کسانی که داستان را روایت می کنند آنجا بوده اند.

شاید The Wire واقعا شایسته تحسین باشد. مایکل کی ویلیامز اطمینان دارد که حتی در سال ۲۰۱۸، ویرجین، در صورت به نمایش درآمدن، مورد بررسی دقیق قرار خواهد گرفت.

او معتقد است اگر الان تلویزیون بود منفجر می شد. همه این کارها را بدون شبکه های اجتماعی انجام دادیم، تویی تر یا اینستاگرام وجود نداشت.

تلویزیون از ابتدای قرن حاضر به قدری پیشرفت کرده است که برای ماندگاری و زنده ماندن یک نمایش باید همه بخش ها با هم حرکت کنند، اما من فکر می کنم حالا شما باید یک چیز منحصر به فرد بگویید، چه به شیوه ای که آن را می سازید و چه به شیوه و لحن آن. درباره یک تالیف منحصر به فرد است.

شاید The Wire که شهر بالتیمور را به ستاره سریال تبدیل کرد، به جای گروه بازیگران، ناخودآگاه الهام بخش نمایشی مانند Bron/The Bridge، سریال پلیسی «اسکاندی نوآر» بود که در سراسر جهان نیز به موفقیت دست یافت. این سریال پس از شروع در سال 2011 برای فصل چهارم در سال 2018 باز می گردد. دو تن از خالقان آن، بیورن اشتاین و مونس مارلیند، می‌گویند که می‌خواستند داستانی درباره دو کشور بسازند، نه نمایشی درباره یک کارآگاه زن اجتماعی.

سازندگان بریجیت، مانند وایر، داستان خود را بر روی یک مکان، در مورد سوئد و دانمارک متمرکز کردند. مهم نیست که بازی تاج و تخت باشد یا هومینگ، باید احساس کند کسانی که داستان را روایت می کنند، آنجا بوده اند.

ما می خواستیم داستان را درباره دو کشور سوئد و دانمارک تعریف کنیم. ما می خواستیم داستان های مربوط به فقیرترین تا ثروتمندترین را تعریف کنیم. آستین توضیح می دهد: در آن زمان چیزهای زیادی در سوئد و دانمارک وجود داشت که متوجه شدیم اشتباه است و می خواستیم در این مورد نظر دهیم. ژانر تریلر کاملا مناسب است. برای داستان های جنایی بسیار جذاب است که حول محور تفسیر اجتماعی باشد.

من نمی گویم که قتل های وحشتناک سطحی هستند، اما شما به چیزهای بیشتری نیاز دارید، شما به یک ایده برای ضربه زدن به شما نیاز دارید. ما فکر می کنیم جهان باید واقعی باشد.

مهم نیست که بازی تاج و تخت باشد یا هومینگ، باید احساس کند کسانی که داستان را روایت می کنند آنجا بوده اند.

شاید The Wire واقعا شایسته تحسین باشد. مایکل کی ویلیامز اطمینان دارد که حتی در سال ۲۰۱۸، ویرجین، در صورت به نمایش درآمدن، مورد بررسی دقیق قرار خواهد گرفت.

او معتقد است اگر الان تلویزیون بود منفجر می شد. همه این کارها را بدون شبکه های اجتماعی انجام دادیم، تویی تر یا اینستاگرام وجود نداشت.